RM521609 Sittard - Leijenbroekerweg 109 : Kloosterkerk Christus Koning
Architect Jos. Wielders. De kerk is gebouwd in 1928 in opdracht van de Missionarissen van het H.Hart en is gesitueerd in zuid-noord richting parallel aan de Leijenbroekerweg, dwars tegen de oostgevel van de Duitse kloosterschool (rijksmonument gebouwd in 1910).
Locatie: Sittard, Leijenbroekerweg 109
50° 59' 13" NB, 5° 52' 2" OL
Rijksmonument: 521609
Kadaster: STD00-G-3063
Bouwstijl: De voormalige kloosterkerk met sacristie en verbindingsvleugel heeft een door Neo-Gotiek en Expressionisme beïnvloede bouwstijl.
Bouwhistorie: Architect Jos. Wielders. De kerk is gebouwd in 1928 in opdracht van de Missionarissen van het H.Hart en is gesitueerd in zuid-noord richting parallel aan de Leijenbroekerweg, dwars tegen de oostgevel van de Duitse kloosterschool (rijksmonument gebouwd in 1910).
Exterieur: De kerk is gesitueerd op een in hoofdvorm rechthoekige plattegrond, aan de noordzijde voorzien van een rond uitgebouwde absis gedekt met kegeldak en omzoomd door straalkapellen. Het kerkschip wordt gedekt door een stijl zadeldak, aan de oostzijde bestaande uit vier en aan de westzijde uit drie ingestoken kappen. De nartex aan de zuidzijde is voorzien van een plat dakdeel met zadeldak. De Christus Koningkerk bestaat uit een gewapend betonconstructie, omhuld met gevels van rode en gele baksteen, gemetseld in kettingverband. De venstertraceringen, dorpels en de boogtrommel van de entree zijn uitgevoerd in tufsteen. Het aanzicht van de kerk wordt in hoge mate gedomineerd door de toren aan de zuid-oostzijde. De toren loopt uit in rond uitgemetselde hoekpilasters. De torenspits lijkt te zweven omdat de toren ter hoogte van de galmgaten is ingesnoerd en het metselwerk van de torengevels hier wordt beëindigd. De grote sacristie aan de noord-westzijde heeft een rechthoekige plattegrond, met een aan de westzijde zichtbare souterrainverdieping, één bouwlaag en een zolderverdieping. Het zuidelijk verbindingsvolume tussen toren en de kloostervleugel kenmerkt zich door een expressief vormgegeven en onregelmatig ingedeelde oostelijke voorgevel.
Interieur: Het interieur van de kerk wordt gekenmerkt door een middenschip, waarvan traveeën worden gescheiden door op betonkolommen rustende ribben. Per travee een betonnen spitsbooggewelf, kleine lage zijbeuken met wit gepleisterde, vlakke zolderingen. Schip en koor worden van elkaar gescheiden door een scheidingsmuur met spitsboogvormige kooropening, geflankeerd door twee spitsboogvormige toegangen van de kooromgang met straalkapellen. Deze toegangen bevinden zich in het verlengde van de zijbeuken. Het koor wordt van de omgang gescheiden door een halfronde opengewerkte betonnen achterwand, waardoor het glas-in-lood van de straalkapellen zichtbaar is. Schip en kooromgang zijn belegd met rode en zwarte tegels, het koor met travertin. Ver in het schip is doorgetrokken het oksaal in gewapend beton. Verder zijn in dit interieur onder meer van belang de gebrandschilderde ramen van Bücher het kerkmeubilair op houten vlonders naar een ontwerp van architect Jos.Wielders; de zowel enkelvoudige als dubbele houten paneeldeuren met glas-jn-lood vensters en beslag. Het interieur van de sacristie verkeert in volledig originele staat. Het interieur van het verbindingsstuk is wat betreft de indeling vrijwel ongewijzigd.
Cultuurhistorie: architectuurhistorische waarden zijn groot en worden bepaald door de bouwstijl, de bouwtechniek, de betrokken architect, de esthetische kwaliteiten van diens ontwerp, materiaalgebruik, ornamentiek en de samenhang van exterieur en interieur. De kerk is vanwege de situering verbonden aan de ontwikkeling van het oude gehucht Leijenbroek alsmede het buitengebied van Sittard zuid-oost.